پرهام همه زندگی مامان و بابا

روز سوم به دنیا اومدن تو جوجه مامان بود که بردیمت واسه آزمایش و از کف پات خون گرفتن و بعد رفتیم شناسنامتو گرفتیم و بابا اومدیم خونه مامانی خداروشکر هیچ مشکلی نداشتی روز نهم به دنیا اومدنت بردیمت دکتر و گفتن که زردی داری و دنیا برای من و بابا سیاه شد و بابا هی منو دلداری می داد که چیزیی نیست بعدم با عمو فرشید و عمو علی رفتن و دستگاه آوردن خونه مامانی و تو تا صبح تو دستگاه بودی بدترین شب عمرم بود صبح بریمت دکتر ( مرکز طبی ) پیش زن دایی سامعه و بعد از آزمایش خون گفتند که از 16 به 10 رسیده و خیاله ما راحت شد روز 25 به دنیا اومدنت رفتیم خونه خودمون و یه زندگی جدید سه نفره شروع شد خلاصه تو هی بزرگ می شدی و با خواب اصلاً رابطه خوبی نداشتی و...

بعد از دینا اومدنت تا ساعت 3 تو ریکاوری بودم و هی به پرستارها اصرار می کردم که منو ببرید بیرون خلاصه ساعت 3 اومدم بیرون دیدم بابا، مامانی ، بابا بزرگ ، مامان بزرگ و بابائی ، خاله همه پشت در منتظر هیتن و منو بردن تو اتاق اتاق خصوصی با یه تلویزیون و یخچال و حمام بود و خاله شب پیشم موند بابا از دیدن تو خیلی خوشحال شده بود واز من هی احوالپرسی می کرد و ذوق زده بود همه و همه خوشحال بودن و نوبتی تو رو بغل می کردن ونظر می دادن ولی همه می گفتن شبیه بابا هستی تو ریکاوری هم من تورو دیدم گفتم چقدر شبیه حمید هستش این اولین جمله من بود وقتی تو رو دیدم . هزار با رخدارو شکر کردم و خوشحال شدم روز بعد مامان بزرگ اومد پیشم و خاله رفت تا ظهر ظهر بابا اومد...

سلام عزیزه دل مامان می دونم خیلی دیره واسه نوشتن خاطرات ولی عزیزم راستش تازه یاد گرفتم . قصه از اینجا شروع شد که : آخرین شب سال  88 با بابا رفته بودیم خونه خاله ندا صبح بابا رفت سرکارو خاله منو تا مترو رسوند آخه روز آخر سال بود و همه کار داشتن من که احساس می کردم خدا که خیلی دوستم داره بهم لطف کرده و یه نی نی ناز بهم داده رفتم و یه بی ی چک گرفتم و رفتم خونه وقتی جوابش مثبت شد از خوشحالی داشتم بال در می آرودم زنگ زدم به بابا و گفتم یه خبر خیلی خیلی خوب براش دارم وقتی گفتم خیلی خوشحال شد . شب که اومد خونه خیلی راجع بهش صحیبت کردیدم و قرار شد با توجه به اینکه شب سال تحویل بود و چند روز تعطیلی در پیش داشتیم بعد از تعطیلات بریم آزمایش خلاص...

اولین روزی که پرهام خودش نشست ( البته با استفاده از بالش ) خونه مامانی ...

اولین روزی که پرهام بدون کمک نشست ...